Autor: kancelaria

ORLEN, TVP, PKO BP czy PZU zrzucą się na budowę schronów, system wczesnego ostrzegania czy też zapewnienie poszkodowanym i ewakuowanym opieki medycznej, psychologicznej i prawnej. Rząd planuje powołać do życia Fundusz Ochrony Ludności i Obrony Cywilnej. Największe koncerny z udziałem państwa będą musiały wpłacać grube miliardy złotych. Proponowane przepisy są nieostre. Eksperci ostrzegają, że może to być kolejny Fundusz Sprawiedliwości.

Powołanie do życia Funduszu Ochrony Ludności i Obrony Cywilnej przewiduje projekt ustawy o ochronie ludności i obronie cywilnej. Nowe przepisy mają pomóc w razie klęski żywiołowej, stanu nadzwyczajnego czy wojny. Nikt nie ma wątpliwości, że ustawa jest bardzo potrzebna. Pojawiają się jednak obawy, czy nowy fundusz nie posłuży przypadkiem do wyprowadzania pieniędzy z państwowych spółek na inne cele, niż te związane z ochroną ludności.  W przeszłości nie raz do tego dochodziło.

TVP, ORLEN i PKO BP zrzucą się na schrony i alarmy
Zgodnie z art. 117 projektu ustawy o ochronie ludności i obronie cywilnej spółki o istotnym znaczeniu dla gospodarki państwa będą zobowiązane do przeznaczania co najmniej 3 proc. wydatków inwestycyjnych za rok poprzedni na inwestycje związane z zapewnieniem realizacji zadań ochrony ludności.  Listę tego rodzaju spółek ma zawierać rozporządzenie prezesa Rady Ministrów wydane na podstawie art. 31 ustawy o zasadach zarządzania mieniem państwowym. Jest ich ok. 30, wśród nich:  ORLEN, PGNiG, LOT, TVP, PZU, TVP czy PKO BP. Ale to tak naprawdę od woli premiera będzie zależało, która spółka zapłaci daninę.

O jakie inwestycje i zadania chodzi?

Projekt mówi m.in o.: organizowaniu szkoleń i ćwiczeń organów ochrony ludności i podmiotów ochrony ludności. Pieniądze z funduszu mają być też przeznaczone na informowanie obywateli o zasadach zabezpieczenia przed zagrożeniem i jak mają postępować w sytuacjach zagrożenia, a także na planowanie i przygotowanie miejsc doraźnego schronienia oraz budowli ochronnych, czy też na  zapewnienie i tworzenie rezerw materiałowych i finansowych, służących wykonywaniu zadań ochrony ludności. Za środki z funduszu ma być również prowadzona wymiana i analiza informacji, pochodząca m.in. z systemów wykrywania zagrożeń oraz wsparcie dla podmiotów realizujących pomoc humanitarną i doraźną, a nawet grzebanie zmarłych. Lista zadań jest bardzo długa. Pytanie, czy oby na pewno jest wystarczająco precyzyjna ?

Będzie Fundusz Sprawiedliwości bis?

Do tej pory z różnego rodzaju funduszami do zadań specjalnych bywało różnie. Pieniądze często były wydawane niekoniecznie na cel, w jakim je powołano. Najświeższym przykładem jest Fundusz Sprawiedliwości, który prowadził minister sprawiedliwości. Środki zgromadzone na nim miały pomóc ofiarom przestępstw. Okazało się, że służyły nie tylko do tego. Dlatego powstanie kolejnego funduszu, na który będą trafiać miliardy złotych, budzi poważne obawy, czy przypadkiem nie dojdzie do powtórki z historii. Na co tak naprawdę pójdą miliardy złotych ze spółek państwowych? Czy oby na pewno na ochronę w razie wojny?

Zdaniem Iwony Smolak, radcy prawnego, partnera w Gardocki i Partnerzy Adwokaci i Radcowie Prawni, nie można zapominać o obecnej sytuacji geopolitycznej. – W obliczu wojny w Ukrainie oraz zaczepnych działań na granicy z Białorusią bezpieczeństwo państwa staje się sprawą priorytetową i tego typu przepisy, pomimo iż mogą się wydawać kontrowersyjne, to nie będą z całą pewnością tak bardzo oprotestowane, jakby to działo się w warunkach pełnego pokoju. Naturalnie nasuwa się pytanie, w jaki sposób środki te będą trafiać faktycznie na potrzeby ochrony ludności. W jaki sposób zabezpieczyć i uszczelnić system, żeby nie dochodziło do sytuacji, w których pieniądze są przeznaczane niezgodnie z celem – komentuje na portalu prawo.pl.

ESG to jest nowy standard (paradygmat) spojrzenia na prowadzenie biznesu. Ambicje i plany przewidują, aby Europa stała się do 2050 roku kontynentem neutralnym klimatycznie, który będzie przyjazny środowisku naturalnemu. Celem trwających zmian jest budowa społecznej gospodarki, która pozostanie konkurencyjna na rynku globalnym, a wzrost gospodarczy zostanie oddzielony od wykorzystania zasobów naturalnych – piszą Iwona Smolak i Paweł Piotrowski z kancelarii Gardocki i Partnerzy Adwokaci i Radcowie Prawni na portalu prawo.pl

ESG Environmental, Social and Corporate, czyli w języku polskim: Środowisko, Społeczeństwo i Ład Korporacyjny, można określić jako pewne nowe spojrzenie na zarządzanie w aspektach środowiskowych, społecznych, korporacyjnych, a także w obszarach zrównoważonego rozwoju i odpowiedzialności społecznej. Unia Europejska jest również w trakcie przyjmowania przepisów w sprawie należytej staranności przedsiębiorstw – co w praktyce ma oznaczać implementację do unijnego systemu prawnego standardów dotyczących poszanowania praw człowieka przez przedsiębiorstwa.

Obszary ESG

ESG składa się z trzech głównych obszarów działania: Środowisko, Społeczeństwo i Ład Korporacyjny. Są to kluczowe kryteria, na które powinno zwracać szczególną uwagę każde przedsiębiorstwo, które dąży do odpowiedzialnego i zrównoważonego rozwoju. Co więcej, są to obszary, na które szczególną uwagę zwracają inwestorzy oraz społeczeństwo mając na uwadze zasadę zrównoważonego rozwoju i odpowiedzialnego biznesu.

Kwestie społeczne, w tym kwestie pracownicze, są istotnym elementem strategii ESG. Oczywistym jest, że kapitał ludzki stanowi kluczowe ogniwo w każdym przedsiębiorstwie i organizacji. Z tego też powodu konieczne jest wdrożenie takich zasad, polityk i strategii, żeby zapewnić odpowiednie warunki dla pracowników ich rozwoju, w oparciu o odpowiedzialne zarządzanie.

Wsparcie pracowników powinno być ważnym elementem działalności biznesowej w przedsiębiorstwie, które wdraża zasady zrównoważonego rozwoju z zakresu ESG.

Patrząc na strategię ESG, z punktu widzenia pracowniczego, w głównej mierze należy się skupić na obszarze społecznym, a także ładu korporacyjnego.

ESG a kwestie pracownicze

Wśród czynników społecznych oraz ładu korporacyjnego można wyszczególnić wiele kwestii pracowniczych.

W grupie czynników ESG, które dotyczą pracowników, można wyróżnić między innymi:

• odpowiednie traktowanie pracowników;
  zapewnienie benefitów;
• zapewnienie właściwych bezpiecznych i zdrowych warunków pracy;
• wdrożenie odpowiedniej polityki różnorodności i równości;
  zasad takiego samego wynagradzania za taką samą prace bez różnic, na płeć, wyznanie, pochodzenie itp.;
• zaangażowanie pracowników w rozwój przedsiębiorstwa;
• inwestowanie w szkolenia i rozwój pracowników, oferowanie programów mentoringowych;
• tworzenie programów wsparcia zdrowia psychicznego, elastyczne godziny pracy, umożliwianie świadczenia pracy w formie zdalnej;
• włączanie pracowników w procesy decyzyjne , regularne badania satysfakcji pracowników.

Powyższy katalog jest przykładowym zbiorem czynności, jakie może wykonać pracodawca, który chce w swoim przedsiębiorstwie stosować zasady ESG. Oczywiście nie jest to katalog zamknięty i pracodawca ma dowolność w kreowaniu polityki pracowniczej w przedsiębiorstwie, która będzie zgodna z zasadami strategii ESG.

Omawiając powyższe zagadnienia z perspektywy stricte pracowniczej, należy wskazać, iż zbiór standardów, które mieszczą się w paradygmacie ESG jest bardzo obiecujący dla pracownika, jeżeli chodzi o relację pracodawca-pracownik.

Pracownik elementem stanowiącym o rozwoju przedsiębiorstwa

Przede wszystkim pracownik ma być jednym z elementów, który stanowi o rozwoju przedsiębiorstwa. Pracodawca nie tylko powinien zapewnić pracownikowi odpowiednie warunki do pracy i rozwoju, ale także zaprosić do współzarządzania przedsiębiorstwem – np. w ramach konsultacji pracowniczych. Rola pracownika w tworzeniu strategii ESG jest bardzo duża. Pracownicy poprzez swoje zaangażowanie sprawiają, że polityka przedsiębiorstwa przystosowana do standardów ESG będzie bardziej wiarygodna, autentyczna i spójna.

Strategia ESG promuje pracowników i ich potencjał. Truizmem jest stwierdzenie, że pracownik jest najlepszą wizytówką każdej organizacji. Niemniej jednak nie sposób nie zauważyć, że bardzo często można spotkać się z myśleniem pracodawcy o pracowniku jako o koszcie, a nie inwestycji. Strategia ESG stoi w zdecydowanej opozycji do takiego myślenia.

Zaangażowanie pracownika w procesy decyzyjne, a także inwestowanie w pracowników, ich rozwój  i traktowanie ich jako inwestycji i kapitału, jest niezwykle istotne w perspektywicznym myśleniu o rozwoju firmy.

Wdrożenie strategii ESG zmierza do promowania wśród pracowników różnorodności i równości. Taka polityka sprawia, że w miejscu pracy tworzy się środowisko, w którym z zasady pracownicy traktowani są z szacunkiem i doceniani za swój wkład dla rozwoju przedsiębiorstwa.

Obecny rynek pracy na przestrzeni lat znacznie ewoluował. Szczególnie młode pokolenie pracowników zwraca szczególną uwagę na kwestie związane z prowadzoną  przez pracodawcę strategią i polityką. Pracownicy chcą być współodpowiedzialni za rozwój firmy w której pracują. Poczucie pracownika, że jest częścią ważnego projektu sprawia, że praca nie jest tylko obowiązkiem, ale czymś ważniejszym. Internalizacja przez pracownika reguł panujących w miejscu pracy jest z korzyścią zarówno dla pracodawcy, jak i pracownika.

Blokada alkoholowa w samochodzie to rozwiązanie dla kierowców skazanych za prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu. Pozwala ona kierowcy, wobec którego został orzeczony środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, na warunkową możliwość prowadzenia samochodu – pisze Michał Buna, adwokat w Gardocki i Partnerzy Adwokaci i Radcowie Prawni oraz Kaja Zagajewska, asystentka prawna w tej kancelarii na portalu prawo.pl.

Pojęcie blokady alkoholowej zostało wprowadzone do ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz Kodeksu karnego wykonawczego, w art. 182a par. 1 w brzmieniu: „Jeżeli zakaz prowadzenia pojazdów był wykonywany przez okres co najmniej połowy orzeczonego wymiaru, a w przypadku zakazu prowadzenia pojazdów orzeczonego na podstawie art. 42 par. 3 lub 4 Kodeksu karnego przez okres co najmniej 10 lat, sąd może orzec o dalszym wykonywaniu tego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów niewyposażonych w blokadę alkoholową, o której mowa w art. 2 pkt 84 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 988, 1002, 1768 i 1783), jeżeli postawa, właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz zachowanie w okresie wykonywania środka karnego uzasadniają przekonanie, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę nie zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. Przepis art. 182 par. 1 stosuje się odpowiednio.”.

Jak działa blokada alkoholowa?

Blokada alkoholowa w samochodzie to urządzenie techniczne, które uniemożliwia uruchomienie silnika samochodu, w momencie gdy zawartość alkoholu w wydychanym przez kierującego powietrzu ma więcej niż 0,1 mg alkoholu w 1 dm3.

W praktyce wygląda to tak, że przed uruchomieniem silnika kierowca samochodu z założoną blokadą alkoholową musi dmuchnąć w urządzenie, które zmierzy zawartość alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu. Samochód zostanie uruchomiony, gdy blokada alkoholowa potwierdzi brak alkoholu w wydychanym przez kierowcę powietrzu. Natomiast w przypadku wykrycia alkoholu – kierowca nie będzie mógł uruchomić silnika, ponieważ zamontowanie blokady działa w połączeniu z zapłonem pojazdu.

Jakie formalności

Osoba, która chce skorzystać z blokady, powinna złożyć pisemny wniosek do sądu rejonowego w oparciu o indywidualne okoliczności w sprawie. W przypadku orzeczenia środka w postaci zakazu prowadzenia samochód, można złożyć wniosek do właściwego sądu rejonowego o blokadę alkoholową po odbyciu co najmniej połowy tego okresu.

Natomiast jeśli środek karny został orzeczony dożywotnio, o blokadę alkoholową można ubiegać się po upływie 10 lat obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Okres ten liczy się od chwili zatrzymania prawa jazdy, a nie od chwili orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. We wniosku warto zawrzeć:

• opisane czynniki motywacyjne, np. zawód związany z użytkowaniem pojazdu;
• zaświadczenie o wcześniejszej niekaralności, z którego wynika, że osoba skazana nie popełniła wcześniej innych wykroczeń lub przestępstw;
• pozytywną opinię z miejsca pracy, jeśli skazany pracuje, a do wykonywania obowiązków niezbędne jest posiadanie uprawnień;
  zaświadczenie o pełnieniu obowiązków i zaangażowaniu w sferze publicznej.

Uwzględnienie złożonego wniosku jest uwarunkowane łącznym spełnieniem wszystkich przesłanek z art. 182a par. 1 k.k.w. Znaczenie mają m.in. funkcjonowanie skazanego w środowisku lokalnym, przestrzeganie porządku prawnego, wykonanie innych środków karnych lub obowiązków nałożonych na skazanego wyrokiem, którym orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów, jak również aktualna sytuacja życiowa i osobista skazanego. Ponadto wnioskujący powinien udowodnić swoją „wyróżniającą się” postawę i istniejącą w stosunku do niego pozytywną prognozę kryminologiczną. Wniosek nie podlega opłacie sądowej.

Jeśli sąd uwzględni wniosek o blokadę alkoholową, trzeba ponownie zdać egzamin na prawo jazdy (chyba, że zakaz prowadzenia pojazdów został orzeczony na okres nieprzekraczający jednego roku – wtedy nie jest to konieczne) w części teoretycznej i praktycznej. Po egzaminie wydział komunikacji wydaje prawo jazdy z adnotacją o konieczności prowadzenia auta z blokadą alkoholową (informacje w rubryce nr. 12).

Blokadę można wynająć lub kupić

Blokada alkoholowa jest urządzeniem kompatybilnym z każdym rodzajem samochodu. Można ją wynająć lub kupić, a jej koszt spoczywa w całości na skazanym, który chce z niej korzystać.

Ceny wynajmu zaczynają się od około 60 zł miesięcznie, natomiast zakup blokady alkoholowej na własność to wydatek w granicach od około 1,5 tys. zł do 5 tys. zł. Koszt instalacji blokady alkoholowej jest uzależniony od modelu pojazdu i może się wahać od kilkuset do kilku tysięcy złotych. Dodatkowo, po zamontowaniu urządzenia w samochodzie, należy wykonać badanie techniczne w Stacji Kontroli Pojazdów, a także blokadę tę trzeba kalibrować co 12 miesięcy, co kosztuje około 250 zł. Należy pamiętać również o tym, że zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym wraz z dokumentem potwierdzającym jego kalibrację kierowca ma obowiązek posiadać przy sobie podczas jazdy samochodem.

Sytuacja małżonka osoby, która narobiła długów i planuje ogłosić upadłość konsumencką, jest fatalna. Jedyne co może zrobić, to ustawić się w kolejce z innymi wierzycielami. Cały wspólnie wypracowany majątek trafia bowiem do masy upadłościowej. Zdarza się też, że syndycy i sądy odmawiają uznania wierzytelności współmałżonka. Rozwód czy rozdzielność majątkowa okazują się być nie zawsze jednak dobrym wyjściem awaryjnym.

– Zdarza się, że małżonek upadłego nawet nie wie o długach, które są przyczyną upadłości. Nie jest również konieczne, aby zgłoszony do upadłości dług był wspólnym długiem małżonków –  komentuje Anna Maksymiuk, adwokat w Gardocki i Partnerzy Adwokaci i Radcowie Prawni na portalu prawo.pl.

W sprawie Collegium Humanum można uniknąć odpowiedzialności za przestępstwo przekupstwa. Ale trzeba się liczyć z odpowiedzialnością za inne przestępstwa związane z wyłudzeniem dyplomu – pisze adwokat Michał Buna w Rzeczpospolitej.

Rzecznik ministra koordynatora służb specjalnych Jacek Dobrzyński oznajmił w marcu, że prowadzone jest dochodzenie dotyczące przyznawania tytułów ukończenia studiów podyplomowych w Collegium Humanum. Z informacji powszechnie dostępnych wiadome jest także, że pierwszym osobom stawiane są już zarzuty o zdobywanie w sposób nieuczciwy dyplomów ukończenia studiów wyższych wskutek udzielenia korzyści majątkowej. Natomiast absolwentów, którzy tak właśnie uzyskali owe dyplomy, zdaje się być naprawdę wielu.

„Jeśli ktoś w sposób nieuczciwy zdobył ten dyplom, może skorzystać z klauzuli niekaralności i zgłosić się czy do prokuratury, czy do Centralnego Biura Antykorupcyjnego. Wtedy ma szansę uniknąć kary, jeśli sam się zgłosi – to podkreślam. Jeśli my jako CBA, agenci CBA przyjdą po taką osobę, wtedy jest za późno” – sygnalizował Jacek Dobrzyński, rzecznik ministra koordynatora służb specjalnych.

„Do tej pory dobrowolnie zgłosiło się pierwszych kilka osób. Pozostałe serdecznie zapraszamy. Jeżeli zgłoszą się same, zanim my po nie przyjdziemy, to będą mogły skorzystać z klauzuli niekaralności, jaką daje art. 229 § 6 kodeksu karnego” – podkreślał w ubiegłym miesiącu rzecznik.

W tym miejscu pojawia się jednak pytanie, do czego tak właściwie zapraszani są nieuczciwi absolwenci?

Dyplomy nie służyły do powieszenia ich na ścianie w ramce

Wyłączenie odpowiedzialności karnej za przestępstwo czynnej korupcji z art. 229 § 1–5 k.k. na podstawie klauzuli niekaralności z art. 229 § 6 k.k. dotyczy sytuacji, w których korzyść majątkowa lub osobista albo ich obietnica zostały przyjęte przez osobę pełniącą funkcję publiczną, a sprawca zawiadomił o tym fakcie organ powołany do ścigania przestępstw i ujawnił wszystkie istotne okoliczności przestępstwa, zanim organ ten o nim się dowiedział.

Czy owi absolwenci winni się bać, że ich wiedza odnośnie do takiego czynu może nie być objęta klauzulą niekaralności, ponieważ może ona nie dostarczyć organom żadnych nowych informacji? Przypomnijmy, że wymóg w art. 229 § 6 k.k. polega na ujawnieniu wobec organu powołanego do ścigania przestępstw wszystkich istotnych okoliczności przestępstwa, zanim organ ten o nim się dowiedział. Należy tu wziąć pod uwagę, że wymóg ten będzie spełniony, jeśli wręczający łapówkę przekaże w formie relacji procesowych dane na temat wszystkich istotnych okoliczności przestępstwa, które mają znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i są niezbędne dla dowodowego wykazania procederu korupcyjnego, ale nie były wiadome organom ścigania.

Zwrócić uwagę należy także na fakt, że owe dyplomy ukończenia uczelni przecież w większości przypadków nie służyły do powieszenia ich na ścianie w ramce, lecz miały zapewnić możliwość obejmowania określonych stanowisk, m.in. w celu zasiadania w radach nadzorczych spółek Skarbu Państwa, czy też miały stworzyć nieprawdziwy pozór eksperckości absolwenta.

Świadkowe mogą uniknąć odpowiedzialności za przestępstwo przekupstwa

Posługiwanie się dyplomem ukończenia studiów wyższych uzyskanym wskutek łapówki prowadzi do potencjalnego popełnienia kolejnych przestępstw. I jest wątpliwe, aby były objęte klauzulą niekaralności.

Na przykład wyłudzone poświadczenie nieprawdy w postaci dyplomu, a następnie posłużenie się nim może wypełnić znamiona przestępstwa z art. 272 k.k. w zw. z art. 273 k.k., które nie są objęte klauzulą z art. 229 § 6 k.k.

Tak więc nie można wykluczyć, że świadkowie, którzy stawią się w odpowiednich jednostkach celem zeznań, unikną odpowiedzialności za przestępstwo przekupstwa określone w art. 229 k.k. Należy jednak wziąć pod uwagę możliwość poniesienia odpowiedzialności karnej za inne przestępstwa związane z wyłudzeniem takiego dyplomu, o czym rzecznik koordynatora służb specjalnych już nie mówi.