Autor: Content Manager

Zmiany w prawie budowlanym 2023: Czy będą miały wpływ na odpowiedzialność prawną za naruszanie zasad bezpieczeństwa na budowie

Posted on by Content Manager

W 2023 roku wejdą w życie zmiany w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351, z późn. zm.), które są wynikiem dalszego upraszczania i przyspieszania przez ustawodawcę procesu inwestycyjno-budowlanego. Co się zmieni w 2023 roku, także w kontekście bezpieczeństwa na budowie pisze radca prawny Iwona Smolak na łamach Gazety Prawnej.

Prawo budowlane 2023: Cyfryzacja procesu inwestycyjnego

Cyfryzacja procesu inwestycyjnego dotyczyć będzie zarówno kwestii składania wniosków, jak i przekazywania pełnej dokumentacji w wersji cyfrowej, a także stworzenia ogólnokrajowego systemu do obsługi i obiegu dokumentacji. Zmiany zakładają brak możliwości składania wniosków w formie papierowej, a jedynie w formie dokumentu elektronicznego za pośrednictwem portalu e-Budownictwo. Dodatkowo, aby wniosek mógł być skutecznie złożony w organie administracji architektoniczno-budowlanej oraz nadzoru budowlanego, będzie musiał zostać opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym ( tj. zaawansowanym podpisem elektronicznym).

Odwołanie i zażalenie tylko z oświadczeniem

Ustawodawca wprowadza obowiązek dołączania do odwołania lub zażalenia oświadczenia, mówiącego o tym, że odwołujący się jest świadomy odpowiedzialności karnej za umyślne wprowadzenie organów II instancji w błąd co do faktów lub okoliczności mających znaczenie dla sprawy – przy czym w art. art. 92 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane wprowadza się sankcję za umyślne wprowadzenie organów II instancji w błąd.

Prawo budowlane 2023: Więcej obiektów i robót bez pozwolenia i bez zgłoszenia

Ustawodawca rozszerzył katalog obiektów i robót budowlanych, które są zwolnione z obowiązku pozyskania na ich przeprowadzenie decyzji o pozwoleniu na budowę / obowiązku zgłoszenia – i tak: dla budynków mieszkalnych jednorodzinnych konieczne będzie jedynie zawiadomienie o rozpoczęciu użytkowania (co stanowi czynność tylko techniczną). Zgodnie z nowo dodanym w art. 29 w ust. 1 pkt 1b, nie będzie wymagać decyzji o pozwoleniu na budowę budowa wolno stojącego, nie więcej niż dwukondygnacyjnego budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni zabudowy powyżej 70 m2 prowadzona w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych inwestora. Ponadto, w przypadku takiej inwestycji organ administracji architektoniczno-budowlanej nie będzie mógł wnieść sprzeciwu – co spowoduje, że nie będzie on również sprawdzał dokumentacji projektowej.

Uproszczona procedura powoduje ponadto umożliwienie inwestorowi przystąpienia do budowy w tym samym dniu, w którym doręczono zgłoszenie. Dodatkowo, przepisy nie będą wymagać prowadzenia dziennika budowy, chociaż taka możliwość będzie. Inwestor będzie mógł wystąpić bowiem za pośrednictwem systemu EDB o dziennik budowy, a właściwy organ będzie miał obowiązek zapewnienia mu dostępu do takiego dziennika prowadzonego w postaci elektronicznej. Inwestor będzie mógł dokumentować w sposób przez siebie wybrany przebieg robót budowlanych. Tym samym inwestor na własne potrzeby ma prawo prowadzenia rożnego rodzaju notatek, czy to w postaci papierowej, czy w plikach komputerowych oraz gromadzenia dokumentacji fotograficznej obrazującej postępy prac.

Pozwolenie na budowę w 21 lub 45 dni

Nowe przepisy zmieniają także terminy na wydawanie pozwolenia na budowę z 65 dni do 21 dni – jeżeli inwestor jest jedyną stroną postępowania – albo 45 dni – jeżeli są jeszcze inne strony niż inwestor. Jednocześnie należy wskazać, że przekroczenie terminu przez organ będzie skutkować nałożeniem na niego kary administracyjnej.

Prawo budowlane 2023: Wprowadzenie „mechanizmu żółtej kartki”

Celem „ mechanizmu żółtej kartki” będzie ostrzeżenie kierowane od organów nadzoru budowlanego do inwestora, aby podjął działania wymagane przepisami prawa budowlanego dopiero w przypadku, gdy inwestor nie usunie wskazanych nieprawidłowości zostanie wszczęte postępowanie administracyjne (obecnie, procedura administracyjna jest uruchamiana bez uprzedniego wyznaczenia terminu na dostosowanie działań do przepisów prawa).

Prawo budowlane 2023: Zawiadomienie o oddaniu budynków do użytkowania

Według nowych regulacji inwestor będzie miał obowiązek zawiadomienia organu nadzoru budowlanego o oddaniu budynków do użytkowania – przy czym uzyskanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie będzie możliwe w dwóch przypadkach: po pierwsze – jeżeli obiekt budowlany będzie miał być oddany do użytkowania przed zakończeniem wszystkich robót budowlanych, a także po drugie – jeżeli inwestor sam wystąpi o taką decyzję. Zmiana ta oznacza, że w znacznym stopniu zostanie skrócony okres dochodzenia do legalnego użytkowania obiektów budowlanych przez obywateli.

Przywrócenie rzeczoznawstwa budowlanego jako samodzielnej funkcji technicznej

Zmiana ta niewątpliwie podniesie rangę rzeczoznawstwa budowlanego. Proponuje się przy tym by osoby, które zdobyły tytuł rzeczoznawcy budowlanego w rozumieniu przepisów obowiązujących przed wejściem w życie tzw. ustawy deregulacyjnej, uznać za rzeczoznawców budowlanych w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą i wpisać do centralnego rejestru rzeczoznawców budowlanych, o którym mowa w zmienianym art. 88a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.

Jako ciekawostkę można przytoczyć fakt, że w związku z udziałem Rzeczypospolitej Polskiej w Wystawie Światowej Expo 2025 Osaka i koniecznością zaprojektowania i wybudowania pawilonu narodowego na tę wystawę, w celu przyspieszenia projektu inwestycyjnego w art. 22 projektu ustawy przewiduje się wyłączenie zamówień składających się na proces budowlany z reżimu ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1710, 1812 i 1933).

W przeważającej części ta ustawa wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2023 roku. Niemniej (przykładowo) przepisy dotyczące Systemu do Obsługi Postępowań prawdopodobnie wejdą w życie dopiero w czerwcu 2023 roku. Również inny termin wejścia w życie przewiduje się w przypadku przepisów dotyczących prowadzenia w postaci elektronicznej dziennika budowy – mają one wejść w życie 27 stycznia 2023 roku. Niewątpliwie te zmiany należy ocenić jako istotne i wymagające szerokiej obserwacji oraz dalszego komentarza. Mimo to już dziś można wskazać, że większość z nich stanowi dostosowanie prawa do przyjętej praktyki – co można ocenić jako zmianę pozytywną.

 

 

Użytkowanie wieczyste 2023: Czy naprawdę zniknie z systemu prawnego?

Posted on by Content Manager

W 2023 roku prawo dotyczące użytkowania wieczystego znacząco się zmieni, przy czym przepisy opublikowane przez Ministerstwo Rozwoju i Technologii w ustawie o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw, dotyczą przede wszystkim firm. Ta modyfikacja będzie stanowić kontynuację reformy z dnia 1 stycznia 2019 roku, kiedy to użytkowanie wieczyste gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe zostało przekształcone w prawo własności – pisze radca prawny Iwona Smolak na łamach Gazety Prawnej.

Początki użytkowania wieczystego sięgają w Polsce do 1961 roku. To prawo pełniło początkowo funkcję surogatu prawa własności dla osób fizycznych, w sytuacji, gdy własność państwowa nie mogła stanowić przedmiotu swobodnego obrotu prawnego i być nabywana przez te osoby.

Aktualnie w kraju ponad 405 tysięcy nieruchomości znajduje się w użytkowaniu wieczystym, przy czym na wielu z nich został już zrealizowany cel użytkowania wieczystego określony w umowach (np. zostały wzniesione odpowiednie budynki, upłynął umówiony okres). Rządowe uzasadnienie tych zmian wskazuje, że rozwiązania zaproponowane w projekcie będą stanowiły podstawę do ewentualnego formułowania w przyszłości zmian w systemie praw rzeczowych, zmierzających do wprowadzenia alternatywnych do użytkowania wieczystego praw, pozwalających uniknąć długofalowego inwestowania w cudzą nieruchomość.

Należy podnieść, że cena takiego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa, podlegającego obligatoryjnemu zbyciu na rzecz użytkownika wieczystego zostanie określona ustawowo i wyniesie 20-krotność dotychczasowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego – w przypadku płatności jednorazowej, a przy płatności ratalnej będzie odpowiadać równowartość 25 opłat rocznych. Samorządy będą mogły przyjąć tę samą zasadę lub negocjować cenę z nabywcą, zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami, tj. do poziomu wartości rynkowej gruntu. Ponadto, jednostki samorządu terytorialnego powinny przyznać preferencje, jeżeli grunt ma być przeznaczony na cele mieszkaniowe.

Ważne jest również to, że roszczenie o zawarcie umowy będzie zgłaszane na wniosek użytkownika wieczystego, co pozwoli na podejmowanie przez zainteresowanych, autonomicznych decyzji o nabyciu gruntu z uwzględnieniem ich aktualnej kondycji finansowej lub planów inwestycyjnych. Taki mechanizm pozwoli również na rozłożenie w czasie procesu nabywania gruntów. Roszczenie o nabycie gruntu na własność będzie możliwe do zgłoszenia w ciągu roku od wejścia ustawy w życie. Rząd wskazuje, że każdy poprawnie złożony wniosek zostanie automatycznie zaakceptowany – obecny właściciel gruntu (gmina, Skarb Państwa) nie będzie mógł się sprzeciwić przekształceniu. Po uiszczeniu opłaty przekształceniowej grunt przechodzi na własność dotychczasowego użytkownika wieczystego i procedura dobiega końca. Odnosząc się do opłat to warto wspomnieć, że przewidziane są bonifikaty od ceny gruntu w wysokości 90% przy czym w przypadku spełnienia wymogów, właściwy organ będzie zobligowany do udzielenia jej na wniosek uprawnionego nabywcy. Beneficjentami tej ulgi będą osoby fizyczne, w stosunku do których orzeczono niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym lub znacznym oraz będące członkami rodzin wielodzietnych, o których mowa w ustawie z dnia 5 grudnia 2014 roku o Karcie Dużej Rodziny.

Przepis art. 6 nowej ustawy tj. Ustawy o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw rozstrzyga sytuacje przejściowe. Obowiązująca zasada ustalania ceny gruntu zbywanego na rzecz użytkownika wieczystego prowadzącego działalność gospodarczą została zakwestionowana w kontekście zgodności z zasadami udzielania pomocy publicznej, zatem nawet ochrona praw nabytych nie uzasadnia zastosowania przepisu art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami w obowiązującym brzmieniu w odniesieniu do przedsiębiorców, którzy złożyli wnioski o nabycie gruntu przed wejściem w życie projektowanej ustawy – czytamy w uzasadnieniu projektu ustawy. Dla wyeliminowania ryzyka udzielenia niedozwolonej pomocy publicznej niezbędne jest według ustawodawcy, aby w każdym przypadku zbycia gruntu na rzecz przedsiębiorcy, niezależnie od tego, kiedy wpłynął wniosek o nabycie lub czy podpisano już protokół z rokowań, zastosowanie znalazły nowe przepisy, a więc jeśli nie doszło jeszcze do zawarcia umowy zbycia gruntu na rzecz przedsiębiorcy cena powinna zostać ustalona zgodnie zasadami przewidzianymi w nowym projekcie.

Ministerstwo wskazuje, że w wyniku podjętych konsultacji społecznych można wnioskować jakoby nowa ustawa była bardzo oczekiwana przez środowiska przedsiębiorców. Dotychczasowe przepisy nie zapewniają bowiem faktycznej możliwości nabycia nieruchomości przez wielu użytkowników wieczystych, będących przedsiębiorcami. Na podstawie zaproponowanych rozwiązań osoby będące użytkownikami wieczystymi nieruchomości publicznych będą miały możliwość nabycia prawa własności nieruchomości, na których prowadzą działalność gospodarczą, co może przyczynić się do stabilizacji sytuacji prawnej tych podmiotów.

Ustawodawca kierował się założeniem, że uzyskanie stabilnego i silnego prawa do gruntu zachęci przedsiębiorców do inwestowania na gruntach, a tym samym przyczyni się to do rozwoju gospodarczego regionów i całego kraju. Przedsiębiorca będzie mógł skorzystać z pomocy publicznej w ramach dostępnego limitu pomocy de minimis, co umożliwi mu zakup nieruchomości na preferencyjnych warunkach. Równocześnie należy dodać, iż projektowane przepisy przewidują sprzedaż gruntu na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej na wniosek użytkownika wieczystego, a zatem dotychczasowy użytkownik wieczysty będzie posiadał swobodę w zakresie podjęcia decyzji o nabyciu nieruchomości, uzależniając swoją decyzję na przykład od możliwości finansowych.

Odpowiadając na zadane pytanie można wnioskować, że nowe przepisy faktycznie w praktyce mogą wyeliminować z systemu prawnego instytucje użytkowania wieczystego. Nie wszyscy jednak oceniają te zmiany pozytywnie, zauważając, że rząd może chcieć wprowadzić w przyszłości podatek katastralny (tj. naliczany od wartości nieruchomości a nie od jej powierzchni). Obiektywnie należy jednak powiedzieć, że według oficjalnych komunikatów, rząd na razie nie pracuje nad wprowadzeniem takiego podatku.

 

Upadłość najemcy to problem dla wynajmującego nieruchomość

Posted on by Content Manager

Syndyk wstępuje w stosunek najmu zawarty przez upadłego i ma ściśle określone przepisami uprawnienia. W zależności od tego czy przedmiot umowy został już wydany upadłemu, czy też nie, może albo od umowy odstąpić albo ją wypowiedzieć – pisze na łamach Rzeczpospolitej radca prawny i doradca restrukturyzacyjny Piotr Glonek.

Upadłość bardzo często jest bolesnym zaskoczeniem dla kontrahentów dłużnika. Grupą podmiotów, dla których upadłość może być szczególnie dolegliwa w jej pierwszej fazie są wynajmujący nieruchomości upadłemu. Abstrahując od faktu, iż najczęściej taki wynajmujący jest jednym z wierzycieli upadłościowych, który wobec upadłego ma roszczenia pieniężne (o zaległy czynsz). Dodatkowo wynajmujący pozostaje w niepewności, co do tego co dokładnie dzieje się z nieruchomością, która znajdowała się w posiadaniu upadłego. Jaki jest status prawny tej nieruchomości tj. czy, kiedy i od kogo odzyska on posiadanie nieruchomości, skoro najemca jest w upadłości.

Problem ten może być jeszcze bardziej jaskrawy w przypadku nieruchomości komercyjnych, stanowiących dla wynajmującego stałe źródło dochodu. Wynajmujący nie dość, że już najczęściej poniósł stratę (np. upadły nie zapłacił czynszu za ostatni miesiąc lub więcej przed ogłoszeniem upadłości), to nie wie kiedy będzie mógł ponownie wynająć nieruchomość. W przypadku niektórych nieruchomości, taka ponowna komercjalizacja nieruchomości może potrwać pewien okres i pociągać za sobą wymierne, realne koszty. W skrajnym przypadku taki „zaskoczony” upadłością swojego najemcy przedsiębiorca (który np. miał z upadłym długoterminową umowę najmu nieruchomości komercyjnej) sam popada w tarapaty finansowe i dochodzi do efektu domina, czyli upadłość jednego podmiotu pociąga za sobą upadłość kolejnych. Czy ten scenariusz musi rysować się w tak czarnych barwach? Jak pokazują realia prowadzonej przez nas sprawy okazuje się, że nie. Ważne jednak jest właściwe interpretowanie i stosowanie przepisów postępowania upadłościowego.

Co dzieje się z umową najmu po ogłoszeniu upadłości?

Ustawa Prawo upadłościowe (dalej „PrUp”) w sposób wyraźny reguluje skutki ogłoszenia upadłości dla poszczególnych zobowiązań upadłego. Umowy najmu i dzierżawy zawarte przez upadłego podlegają regulacji art. 110 PrUp. Przepis ten ma charakter szczególny i wyłącza zastosowanie przepisu art. 98 PrUp, który ma charakter przepisu ogólnego odnoszącego się generalnie do umów wzajemnych, których stroną jest upadły.

Wspomniany przepis ogólny (art. 98 PrUp) przyznaje syndykowi prawo do odstąpienia – za zgodą sędziego komisarza od umowy wzajemnej zawartej przez upadłego, jeżeli zobowiązania z tej umowy nie zostały wykonane w całości lub w części. W dalszej części tego istotnego przepisu został uregulowany tryb takiego odstąpienia oraz szczegółowe prawa i obowiązki drugiej strony takiej umowy zawartej z upadłym. Przepis ten ma duże praktyczne znaczenie i istotną funkcję. Sprawne zakończenie stosunków prawnych zawartych przez upadłego przed ogłoszeniem upadłości, jest jednym z kluczowych elementów na drodze do efektywnej likwidacji majątku upadłego i zaspokojenia wierzycieli.

Przepis ten ma jednak charakter klauzuli generalnej, która nie zawsze będzie miała zastosowanie. W rozdziale ustawy Prawo upadłościowe dotyczącym skutków ogłoszenia upadłości dla zobowiązań upadłego, w sposób szczególny uregulowane zostały określone typy umów. Taka szczególna regulacja dotyczy m.in. umowy najmu, w ramach której upadły występuje jako najemca.

W przypadku umowy najmu zawartej przez upadłego, syndyk „wstępuje” w stosunek prawny zawarty przez upadłego i ma ściśle określone przepisami Prawa upadłościowego uprawnienia. W zależności od tego czy przedmiot umowy został już wydany upadłemu, czy też to jeszcze nie nastąpiło, może albo od umowy odstąpić albo ją wypowiedzieć. Przy czym odstąpienie jest możliwe jedynie wtedy, gdy w dacie ogłoszenia upadłości przedmiot najmu (lub dzierżawy) nie został upadłemu wydany. W tym przypadku jest to uprawnienie symetryczne, bo także druga strona umowy (kontrahent upadłego) może od umowy odstąpić.

WAŻNE!

Oświadczenie o odstąpieniu powinno być złożone w terminie dwóch miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości. Jeżeli do wydania przedmiotu najmu już doszło przed ogłoszeniem upadłości, syndyk, który chce dokonać skrócenia okresu trwania umowy, może ją jedynie wypowiedzieć.

Co istotne, różnica pomiędzy dwoma wymienionymi trybami rozwiązania umowy powinna być wyraźnie dostrzegana. Na gruncie prawa cywilnego ta różnica jest w pełni czytelna i analogicznie musi być taka przy stosowaniu przepisów Prawa upadłościowego. Nie ma żadnych podstaw do przypisywania skutków prawnych oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy na gruncie prawa upadłościowego, które byłyby odmienne od tych obowiązujących na gruncie prawa cywilnego. W przypadku wypowiedzenia umowy skutki prawne dla jej bytu (wygaszenie stosunku prawnego) następują z chwilą upływu okresu wypowiedzenia. Do tego czasu umowa wiąże obie strony stosunku prawnego, obie strony zobowiązane są do wzajemnych świadczeń. Powstają i stają się wymagalne należności z tytułu czynszu za okres po ogłoszeniu upadłości (stanowiące tzw. inne zobowiązania masy upadłości).

Jakie są dodatkowe uprawnienia syndyka po ogłoszeniu upadłości najemcy?

Syndyk może w tym wypadku skorzystać z szerszych uprawnień do wypowiedzenia umowy, niż zostało to zastrzeżone w umowie pomiędzy wynajmującym a upadłym (najemcą). Syndyk może wypowiedzieć umowę najmu zawartą na czas oznaczony, nawet wtedy gdy brak jest w umowie zapisów dopuszczających możliwość wypowiedzenia umowy. Jeżeli umowa dotyczy nieruchomości, w której prowadzone było przedsiębiorstwo upadłego, wypowiedzenie następuje z zachowaniem trzymiesięcznego terminu wypowiedzenia, a w innych przypadkach – z zachowaniem terminu ustawowego, chyba że terminy wypowiedzenia przewidziane w umowie są krótsze.

Ustawodawca daje wiec syndykowi prawo do zastosowania ustawowych terminów wypowiedzenia umowy, jeżeli są one krótsze od tych jakie zastrzegły sobie strony w umowie najmu. Jeżeli więc kodeks cywilny przewiduje krótszy termin wypowiedzenia umowy niż ten przewidziany w samej umowie, syndyk nie musi czuć się związany zapisami umowy.

Co więcej, odmiennie niż w przypadku prawa do odstąpienia od umowy najmu, z którego syndyk może skorzystać w ściśle określonym terminie (w ciągu dwóch miesięcy od ogłoszenia upadłości) tutaj takich ograniczeń nie ma. Syndyk może skorzystać z prawa wypowiedzenia umowy najmu w każdym czasie w toku postępowania upadłościowego, gdy uzna, że jest to właściwe z punktu widzenia celu postępowania upadłościowego.

PRZYKŁAD 1

Umowa najmu powierzchni magazynowo-biurowej została zawarta na 4 lata. Strony nie przewidziały w umowie możliwości jej wypowiedzenia. W trakcie wykonywania przez strony tej umowy (pod koniec drugiego roku obowiązywania umowy najmu) zostaje ogłoszona upadłość najemcy, który prowadzi na nieruchomości swoją działalność gospodarczą. W takim wypadku – pomimo, iż umowa nie przewiduje takiej możliwości – ustanowiony w postępowaniu upadłościowym najemcy syndyk masy upadłości ma prawo wypowiedzieć umowę z zachowaniem trzymiesięcznego terminu wypowiedzenia.

W opisywanym przykładzie interesy obu stron podlegają ochronie. Z jednej strony syndyk ma prawo do wypowiedzenia umowy także wtedy, gdy na zasadach ogólnych byłoby to niemożliwe (brak klauzuli przewidującej możliwość wcześniejszego rozwiązania w umowie zawartej na czas oznaczony). Termin trzymiesięczny wypowiedzenia umowy najmu nieruchomości, w której prowadzone było przedsiębiorstwo upadłego ma umożliwić syndykowi stopniowe i racjonalne wygaszanie przedsiębiorstwa upadłego. Jednocześnie ma dać czas syndykowi na wykonanie ciążących na nim zobowiązań do opróżnienia nieruchomości będącej przedmiotem najmu oraz przywrócenia przedmiotu najmu do stanu poprzedniego. Z drugiej strony okres wypowiedzenia dla wynajmującego jest okresem na poszukiwanie nowego najemcy, co w przypadku nieruchomości jest procesem niełatwym i czasochłonnym.

Czy za okres wypowiedzenia wynajmującemu przysługuje czynsz najmu i czy należność z tego tytułu podlega zgłoszeniu na listę wierzytelności?

Żeby w pełni zrealizować zasadę poszanowania uzasadnionych interesów obu stron tj. wynajmującego oraz syndyka masy upadłości (reprezentującego interesy wierzycieli upadłego), właściwie należy stosować zasady wzajemnych rozliczeń.

Po pierwsze, należy pamiętać, iż wynajmującemu w okresie wypowiedzenia umowy przysługuje wynagrodzenie (czynsz najmu i inne ewentualne świadczenia) w wysokości określonej w umowie najmu.

Po drugie i nie mniej istotne, wierzytelność o zapłatę tego wynagrodzenia jest zaspokajana na szczególnych zasadach, odmiennych od klasycznej ścieżki polegającej na zgłoszeniu wierzytelności na listę wierzytelności.

Zgodnie z tymi zasadami należności, które wynikają ze stosunków obligacyjnych zawiązanych jeszcze przed ogłoszeniem upadłości, w które to stosunki po ogłoszeniu upadłości wstąpił syndyk masy upadłości, naliczone za okres po ogłoszeniu upadłości stanowią tzw. wierzytelności w stosunku do masy upadłości.

Ta kwalifikacja ma tutaj znaczenie kluczowe. Tego rodzaju wierzytelności w odróżnieniu od tzw. wierzytelności upadłościowych, nie muszą być zgłaszane na listę wierzytelności i nie podlegają zaspokojeniu w klasycznym dla postępowania upadłościowego trybie. Zaspokajane są przez syndyka na zasadach właściwych dla innych tzw. zobowiązań masy upadłości (do których należą m.in. zobowiązania wynikające z czynności syndyka). Zaspokojenie następuje bezpośrednio, w miarę wpływu środków do masy upadłości i po zaspokojeniu kosztów postępowania.

Praktyczny wymiar tej prawnej kwalifikacji dla wynajmującego jest ogromny. W realiach statystycznych zaspokojenia wierzycieli (niezabezpieczonych rzeczowo) w postępowaniach upadłościowych, jedynie taka kwalifikacja należności wynajmującego daje mu realną możliwość uzyskania środków w pełnej wysokości. Wszystko oczywiście zależy od cech indywidulanego przypadku, tj. cech danej upadłości. W szczególności od struktury i liczby wierzycieli upadłościowych oraz relacji pomiędzy wysokością zobowiązań upadłego oraz wartością jego majątku.

Niemniej jednak, w przypadku gdyby wynajmujący zmuszony był zgłosić taką wierzytelność na listę wierzytelności i czekać na zaspokojenie w konkurencji z innymi wierzycielami upadłego (czyli został odesłany na klasyczną ścieżkę zaspokojenia wierzytelności w postępowaniu upadłościowym), szanse na zaspokojenie były bardzo ograniczone.

PRZYKŁAD 2

Opisana w przykładzie 1 umowa najmu powierzchni magazynowo-biurowej, zastała przez syndyka wypowiedziana z zachowaniem terminu trzymiesięcznego. Syndyk zwrócił nieruchomość wynajmującemu, przywracając jej stan do stanu zgodnego z ustaleniami umownymi. Należności czynszowe za okres po ogłoszeniu upadłości do czasu upływu terminu zaspokojenia, zostały zaspokojone przez syndyka, na przestrzeni kilku miesięcy, w miarę jak do masy upadłości wpływały środki pieniężne. Wynajmujący zgłosił na listę wierzytelności jedynie te należności czynszowe, które były wymagalne za okres przed ogłoszeniem upadłości. W tym zakresie wynajmujący oczekuje z innych wierzycielami upadłego na pełną likwidację majątku upadłego i ewentualne zaspokojenie w ramach sporządzanych przez syndyka planów podziału.

O czym powinien pamiętać wynajmujący nieruchomość w przypadku ogłoszenia upadłości najemcy?

  • Z chwilą upadłości, przepisy prawa upadłościowego modyfikują prawa i obowiązki wynajmującego i najemcy (upadłego) wynikające z umowy najmu, podmiotem odpowiedzialnym za wykonywanie umowy po stronie najemcy staje się syndyk masy upadłości;
  • Co do zasady syndyk masy upadłości, będzie zmierzał do jak najszybszego zakończenia umowy najmu, o ile jej dalsze wykonywanie przez pewien okres nie będzie konieczne lub przynajmniej uzasadnione z punktu widzenia potrzeb masy upadłości i celu postępowania upadłościowego; wynajmujący musi być przygotowany na taki scenariusz, już od chwili kiedy dowie się o ogłoszeniu upadłości swojego najemcy,
  • Syndyk ma szczególne uprawnienia do zakończenia obowiązywania umowy najmu zawartej przez upadłego przed ogłoszeniem upadłości; niemniej jednak wynajmującemu przysługują także określone uprawnienia;
  • Należności na rzecz wynajmującego z tytułu czynszu najmu za okres po ogłoszeniu upadłości (w tym za okres wypowiedzenia umowy najmu) zaspokajane są w szczególnym trybie;
  • Domaganie się przez wynajmującego zastosowania właściwego trybu zaspokojenia takich należności czynszowych ma znaczenie kluczowe;
  • W większości przypadków, jeżeli wynajmujący nie zadba o zaspokojenie tych należności we właściwym trybie, te należności czynszowe zostaną zaspokojone w terminie odległym i w stopniu znikomym, albo w ogóle zostanie on pozbawiony zaspokojenia w tym zakresie.

Czego powinniśmy się dowiedzieć o naszym kontrahencie? Dlaczego jego weryfikacja jest teraz tak istotna ?

Posted on by Content Manager

Wojna w Ukrainie spowodowała liczne konsekwencje dla całego świata. Jedną z nich jest zerwanie stosunków gospodarczych z podmiotami z Rosji i Białorusi oraz takimi, które są z tymi Państwami powiązane. Państwa Unii Europejskiej stosują wobec takich podmiotów sankcje wynikające z Rozporządzenia Rady (UE) nr 269/2014 z 17 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających (Dz. U. UE L 78/6) tzw. Rozporządzenia o sankcjach (ROS) a także z Rozporządzenia Rady (UE) Nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r. dotyczące środków ograniczających w związku z sytuacją na Białorusi i udziałem Białorusi w agresji Rosji wobec Ukrainy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ROS zamraża się wszystkie środki finansowe i zasoby gospodarcze będące własnością, pozostające w posiadaniu, w faktycznym władaniu lub pod kontrolą wymienionych w załączniku I osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów lub powiązanych z nimi osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku I. W myśl art. 2 ust. 2 ROS nie udostępnia się wymienionym w załączniku I osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom ani powiązanym z nimi osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom, ani też na ich rzecz – bezpośrednio lub pośrednio – żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych.

Zasoby gospodarcze oznaczają wszelkiego rodzaju rzeczowe aktywa trwałe i wartości niematerialne i prawne, ruchome i nieruchome, które nie są środkami finansowymi, ale mogą być użyte do uzyskania środków finansowych, towarów lub usług (art. 1 lit. d ROS). Natomiast środki finansowe oznaczają aktywa finansowe i dowolnego rodzaju korzyści.
Zamrożenie środków finansowcy skutkuje niemożnością dokonywania przez dany podmiot wszelkich ruchów związanych z tymi środkami, przekazywaniu ich, zmianom, wykorzystaniu, udostępnianiu lub dokonywaniu nimi transakcji w jakikolwiek sposób, który powodowałby jakąkolwiek zmianę ich wielkości, wartości, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub dowolną inną zmianę, która umożliwiłaby korzystanie z nich, w tym zarządzanie portfelem. Dysponować nie można także zamrożonymi zasobami gospodarczymi. Zabronione jest wykorzystanie zasobów gospodarczych do uzyskiwania środków finansowych, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, między innymi poprzez ich sprzedaż, wynajem lub obciążenie hipoteką;

Jakie znaczenie ma to w praktyce? Podmiot objęty sankcjami nie może bez zgody Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (KAS) dysponować żadnym składnikiem swojego majątku, niezależnie od tego czy jest jego właścicielem czy jedynie posiadaczem. Oznacza to, że nie może dokonywać żadnych płatności ani też zwrócić powierzonego mu na podstawie umów mienia, nawet w przypadku ich wypowiedzenia. Kwestia zwrotu przedmiotów będących własnością kontrahenta podmiotu objętego sankcjami przez ten podmiot wymaga uzyskania przez niego zgody Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, stosownie do art. 6 ust. 1 ROS. Wskazany przepis przewiduje możliwość wyrażenia przez właściwy organ zgody na zwolnienie zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych znajdujących się w dyspozycji podmiotu objętego środkami ograniczającymi, celem umożliwienia temu podmiotowi wywiązania się z jego zobowiązań gospodarczych zaciągniętych jeszcze przed dniem umieszczenia tego podmiotu na liście sankcyjnej.

Niezwykle istotne jest to, że z wnioskiem o wyrażenie zgody na zwolnienie zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych do Szefa KAS może zwrócić się, jedynie podmiot objęty tymi środkami ograniczającymi, a nie jego kontrahent. Jedynym działaniem jakie znajdujący się w takiej sytuacji kontrahent może wykonać jest wezwanie podmiotu objętego sankcjami do zwrócenia się do Szefa KAS o odmrożenie środków finansowych lub zasobów gospodarczych.

W tych okolicznościach należy ze szczególną ostrożnością podchodzić do zawierania kontraktów z podmiotami, które powiązane są z Rosją oraz Białorusią. Jak sprawdzić czy taki podmiot objęty jest sankcjami? Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji na swojej stronie internetowej opublikowało listę osób oraz podmiotów objętych sankcjami: https://www.gov.pl/web/mswia/lista-osob-i-podmiotow-objetych-sankcjami. Wystarczy sprawdzić czy dany podmiot znajduje się na liście. Jeśli nie, można swobodnie podpisywać umowę.

Nienawiązywanie stosunków gospodarczych z taki podmiotami jest istotne nie tylko z punktu widzenia etyki i bezpieczeństwa w obrocie gospodarczym. Poza Rozporządzeniem o sankcjach w Polce od 16 kwietnia 2022 r. obowiązuje ustawa z dnia 13 kwietnia 2022r. o szczególnych rozwiązaniach w zakresie przeciwdziałania wspierania agresji na Ukrainę oraz służących ochronie bezpieczeństwa narodowego weszła w życie 16 kwietnia 2022r. Nazywana jest ona potocznie polską ustawą sankcyjną. Przepisy polskiej ustawy sankcyjnej powodują, że naruszenie sankcji unijnych wiąże się z ryzykiem poniesienia konsekwencji finansowych przez osoby bezpośrednio zaangażowane w przeprowadzenie danej transakcji. Organy mogą nałożyć finansową karę administracyjną w wysokości do 20 mln zł. Wobec osoby dokonującej obrotu lub podejmującej się działań wbrew ustawie może być orzeczona kara pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 3 lat. Ponadto, sąd ma możliwość orzec także przepadek towarów stanowiących przedmiot przestępstwa.

„Niezbędnik” zawierający najważniejsze informacje dla obywateli Ukrainy.

Posted on by Content Manager

NAJWAŻNIEJSZE INFORMACJE DLA OBYWATELEK I OBYWATELI UKRAINY UCIEKAJĄCYCH PRZED WOJNĄ

Stan prawny na dzień 6 marca 2022 roku

Niniejszy artykuł zawiera zbiór najważniejszych informacji dla Obywatelek i Obywateli Ukrainy, którzy uciekają przed wojną. Informacje w nim zawarte dotyczą przede wszystkim kwestii związanych z: legalizacją wjazdu, najważniejszymi dokumentami, które należy zabrać ze sobą do Polski, przemieszczaniem zwierząt, dostępu do służby zdrowia, adresach rządowych stron internetowych, gdzie znajdują się najważniejsze informacje dla Obywateli Ukrainy oraz wzory niezbędnych dokumentów ułatwiających pobyt na terenie kraju np. umowa użyczenia lokalu i wzór zgody rodzica na wyjazd dziecka. Ponadto Kancelaria informuje wszystkich obywateli Ukrainy, że prawdopodobnie w przyszłym tygodniu wejdzie w życie tzw. Specustawa, która szczegółowo ureguluje kwestie dot. legalizacji pobytu czy pracy na terenie kraju. Do tego czasu zalecamy wstrzymać się od podejmowania działań prawnych regulujących osobistą sytuację w kraju.

Wersja Ukraińska

У цій статті ви знайдете найважливішу інформацію для громадян і громадянок України, які тікають від війни. Інформація в статті стосується перш за все питань з: легалізацією в’їзду, найважливішими документами, які слід взяти з собою до Польщі, перевезення тварин, доступу до медичних послуг, адреси урядових сайтів, де знаходиться найважливіша інформація для українців. А також зразки необхідних документів для перебування на території країни. Наприклад, договір оренди житла і зразок згоди одного з батьків на виїзд дитини. Крім того, Адвокатська контора інформує всіх громадян України, що, ймовірно, в наступному тижні увійде в дію так званий Спецзакон, який врегулює питання легалізації перебування чи роботи на території Польщі. До того часу ми рекомендуємо утриматися від виконання юридичних дій, щодо врегулювання особистої ситуації в Польщі.

Obecnie w Polsce procedowana jest tzw. Specustawa, która prawdopodobnie zacznie obowiązywać w przyszłym tygodniu. Ma ona regulować kwestie takie jak m. in. uproszczony sposób legalizacji pobytu uciekinierów wojennych, wprowadzenie rejestracji przez gminy, zatrudnienie na podstawie powiadomienia w urzędzie pracy, wypłatę dodatkowych świadczeń na utrzymanie, informacje o dostępie do pakietu świadczeń socjalnych i zdrowotnych oraz edukacji.

Nie zalecamy składania jakichkolwiek wniosków (np. o przyznanie statusu uchodźcy) przed wejściem w życie Specustawy, ponieważ procedura legalizacji pobytu zostanie niebawem w znaczny sposób uproszczona.

Zgodnie z informacjami podanymi przez Urząd Polski do Spraw Cudzoziemców (www.ua.gov.pl), wjazd obywatelek i obywateli Ukrainy do Polski jest obecnie możliwy na podstawie:

1. ruchu bezwizowego (na podstawie paszportu biometrycznego) – możliwe jest wtedy przebywanie na terenie kraju przez 90 dni. W przypadku chęci pozostania dłużej koniecznie trzeba zalegalizować swój pobyt w Polsce;
2. wizy krajowej (D), wizy Schengen (C) lub dokumentu pobytowego wydanego przez inne państwo Schengen;
3. posiadanego zezwolenia na pobyt czasowy, pobyt stały lub pobyt rezydenta długoterminowego UE i ważnej karty pobytu – można wówczas przebywać w kraju przez okres jej ważności;
4. wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, złożonego na polskim przejściu granicznym wobec Strażnika Granicznego – zostaje się wówczas skierowanym do jednego z ośrodków recepcyjnych dla osób poszukujących ochrony (będzie się toczyć procedura uchodźcza);
5. decyzji komendanta placówki Straży Granicznej udzielanej podczas przekraczania granicy – można wtedy pozostać legalnie w Polsce przez 15 dni; kolejno trzeba zalegalizować swój pobyt w Polsce na podstawie ogólnych przepisów.
Nawet w przypadku braku paszportu biometrycznego możliwy jest wjazd do Polski. Na podstawie decyzji straży Granicznej wydanej na podstawie art. 32 ustawy o cudzoziemcach można zostać wpuszczonym do Polski na 15 dni.

Przyjeżdżając do Polski należy pamiętać o zabraniu ze sobą najważniejszych dokumentów takich jak zagraniczny paszport, prawo jazdy, świadectwo urodzenia, akty notarialne, dokumenty potwierdzające kwalifikacje zawodowe, akty urodzenia dzieci. Jeżeli dana osoba nie posiada żadnego dokumentu podczas przekraczania granicy to powinna złożyć wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej.

Dziecko, które chce wjechać do Polski bez swoich rodziców musi posiadać przy sobie dokument potwierdzający tożsamość dziecka (np., paszport albo świadectwo urodzenia) oraz zgodę rodzica.

Zgoda rodzica musi być potwierdzona notarialnie. W treści dokumentu powinno znajdować się upoważnienie do opieki, a także do uzyskiwania wszelkich dokumentów podróżnych i do podejmowania wszelkich decyzji dotyczących życia i zdrowia dziecka w okresie wyjazdu. Wzór zgody został umieszczony w załączniku 3.

Od 24 lutego 2022 r. Główny Inspektorat Weterynarii wprowadzi tymczasowe odstępstwa ułatwiające przekraczanie granicy ze zwierzętami domowymi. Opiekunowie zwierząt nie muszą okazywać na granicy kompletu dokumentów weterynaryjnych. W miarę możliwości warto jednak wziąć ze sobą wszelkie dokumenty związane ze zdrowiem zwierzęcia.

Po przekroczeniu granicy, zwierzęta zostaną zbadane pod kątem wścieklizny i zaszczepione na koszt budżetu państwa. Jeżeli zwierzęta nie posiadają czipa, zostaną zaczipowane na koszt państwa.

Celem wjazdu do Polski konieczne jest przejście przez ukraińską kontrolę graniczną na kierunku wyjazdowym, a ukraińskie służby graniczne nie wypuszczaj z kraju mężczyzn między 18 a 60 rokiem życia. Nawet jeśli mężczyzna w tym wieku posiada orzeczenie o niezdolności do służby to może zostać cofnięty z granicy do punktu poborowego celem powtórnej weryfikacji orzeczenia. Nie ma przepisów które uniemożliwiają wpuszczenie do Polski mężczyzn w wieku pomiędzy 18 a 60 rokiem życia.

Pomoc w ramach NFZ uzyskają osoby, które zostały objęte obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym. Na przykład osoby, które złożyły wniosek o ochronę międzynarodową są objęte pomocą medyczną finansowaną przez budżet państwa. Chcąc umówić się na wizytę z lekarzem powinny skontaktować się z firmą medyczną Petra Medica: +48 22 112 02 06. Dodatkowo, pomoc medyczną dla obywateli i obywatelek Ukrainy zaoferowała firma LUX MED. W tym celu powstała specjalna, polsko-ukraińska infolinia pod nr tel. +48 22 45 87 007 (czynna codziennie w godzinach 9.00 -17.00) oraz adres mailowy ua.kontakt@luxmed.pl.

Strona internetowa Grupy Granica zawieraj ca informacje o aktualnych inicjatywach na rzecz pomocy osobom uciekającym z Ukrainy: https://ukraina.grupagranica.pl

Obywatele Ukrainy, którzy przekroczyli granicę z Polską, mogą uzyskać też pomoc, dzwoniąc na numer infolinii Urzędu do Spraw Cudzoziemców +48 47 721 75 75. Zostaną poinformowani o zakresie przysługującego im wsparcia.

Chcąc zatrzymać się u osoby prywatnej oferującej pomoc warto zawrzeć umowę użyczenia lokalu, która stanowi załącznik nr 2. Zabezpiecza to prawa obu stron.

„załącznik 1 – lista ośrodków recepcyjnych”
„załącznik 2 – wzór umowy użyczenia lokalu”
„załącznik 3 – zgoda na wyjazd dziecka z Ukrainy”.

Webinarium „O nowej metodzie kradzieży aut z Polski na „wypożyczalnie”

Posted on by Content Manager

Zespół prawników Gardocki i Partnerzy Adwokaci i Radcowie Prawni oraz eksperci Gardocki SA Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przeprowadzili w ostatnich kilku tygodniach w ramach projektu Gardocki Digital 360 cykl wirtualnych spotkań z branżą leasingową pn. „Webinarium o nowej metodzie kradzieży aut z Polski na wypożyczalnie”.

Spotkania w ramach webinarium zgromadziły niemal 500 uczestników z kilkunastu wiodących spółek leasingowych w Polsce. W spotkaniach on-line uczestniczyli menedżerowie i eksperci z obszarów zarządzania ryzykiem, compliance, operacji i sprzedaży.
Prezentacje zostały przygotowane przez prawników i menedżerów Kancelarii na podstawie wiedzy i doświadczeń gromadzonych w Polsce i zagranicą w trakcie prowadzenia spraw zgłaszanych przez naszych Partnerów z branży leasingowej.

Tematami prezentacji były następujące zagadnienia:
• Skala zjawiska na przestrzeni ostatnich 12 miesięcy,
• Mechanizmy i sposoby działania podmiotów i osób zaangażowanych w proceder,
• Udział zagranicznych wypożyczalni: komu i dlaczego to się opłaca,
• Ocena zjawiska i spostrzeżenia zagranicznych organów ścigania (Francja, Hiszpania),
• Możliwe scenariusze postępowania z pojazdami,
• Ryzyka dla spółki leasingowej,
• Nasze rekomendacje, czyli jak działać, by minimalizować ryzyka.
Impulsem do przygotowania i przeprowadzenia webinariów był obserwowany w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy ponad 30-krotny wzrost liczby zgłaszanych do nas tego typu spraw. Trudno ocenić czy jest to rzeczywista skala zjawiska bowiem proceder może trwać bez wiedzy leasingodawcy czy korzystającego w Polsce tak długo jak nie dojdzie do wykroczenia lub przestępstwa z użyciem wyprowadzonego z kraju pojazdu.
Opisywana metoda polega na wykorzystaniu w Polsce wysokiej zdolności kredytowej leasingobiorcy do uzyskania finansowania na samochód o znacznej wartości, często auta o sportowej charakterystyce, następnie wyprowadzeniu go do kraju w Europie Zachodniej i wstawieniu do „wypożyczalni”. Zagraniczne podmioty oferujące takie samochody to nierzadko firmy o wątpliwej reputacji, działające tylko w mediach społecznościowych, nie gwarantujące bezpiecznego korzystania z samochodu.
Używanie aut będących własnością polskich spółek leasingowych poza granicami kraju w ramach – w tym przypadku – francuskich wypożyczalni przez nieznane i nieodpowiednie osoby trzecie, bez zgody i wiedzy spółek leasingowych i bez odpowiedniego zabezpieczenia umownego to zjawisko, które niesie za sobą realne ryzyko utraty przedmiotu finansowania. Istnieją też ryzyka ponoszenia strat związanych z przywróceniem pojazdu do użytkowania czy chociażby kosztów odzyskania z policyjnych parkingów.
Duże zainteresowanie naszymi webinariami wskazuje na to, jak istotne jest podejmowanie adekwatnych działań, które będą minimalizowały to ryzyko i chroniły w ten sposób kapitał spółki leasingowej.
Wszystkim uczestnikom dziękujemy za poświęcony czas i tak liczny i aktywny udział w webinarium.

Zmiany w zakresie opłat od pozwu ze skargi pauliańskiej

Posted on by Content Manager

W dniu 22 grudnia 2021 r. na stronie Rządowego Centrum Legislacji opublikowano projekt ustawy o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw, wśród zmian m.in. obniżenie opłaty od skargi pauliańskiej przy wartość przedmiotu sprawy lub wartości przedmiotu zaskarżenia wynoszącej ponad 20 000,00 zł. W miejsce dotychczasowej opłaty stosunkowej pojawia się opłata stała w wysokości 1000,00 zł. (w sytuacji gdy wierzyciel dysponuje prawomocnym orzeczeniem stwierdzającym roszczenie).

Jak podkreśla mec. Katarzyna Rutkowska – Chudoń z Zespołu Dochodzenia Należności Kancelarii to korzystna zmiana dla wierzycieli, którzy często jak dotąd rezygnowali z tej możliwości wzmocnienia ochrony swojej wierzytelności z uwagi właśnie na wysoki koszt powództwa. Będziemy monitorować zmiany.

Wydarzenia ostatnich dni – Nowa oferta

Posted on by Content Manager

Wydarzenia ostatnich dni wskazują, iż nastał czas licznych trudności gospodarczych oraz  czas  poszukiwania nowych rozwiązań.

Przedsięwzięte przez rząd i samorządy  środki nadzwyczajne będą oddziaływać na  wszystkie sfery naszej aktywności zawodowo – pracowniczej oraz biznesowo – gospodarczej.

W obliczu istniejących zagrożeń zdrowotnych i gospodarczych – Kancelaria Gardocki i Partnerzy Adwokaci i Radcowie Prawni wychodzi naprzeciw powstałej potrzebie i rozszerza zakres i sposób świadczonych usług.

W trosce o Państwa zdrowie i interesy – przygotowaliśmy dla Państwa pakiet zdalnej pomocy prawnej – na chwilę obecną – w dwóch najpilniejszych obszarach tj. prawa restrukturyzacyjnego i upadłościowego oraz prawa pracy.

Nasz system IT umożliwia odbycie spotkania on line z mecenasem specjalizującym się w danej dziedzinie prawa i uzyskanie pomocy prawnej w oczekiwanym zakresie, bez ryzyka związanego w tym czasie z opuszczaniem domu / spotkaniem osobistym. Nasz zespół prawny odpowie na pytania związane z tymi obszarami Państwa działalności, które są  kluczowe w związku z obecną sytuacją, a także zdalnie podejmie potrzebne działania prawne.

Cyberprzestrzeń a prawo międzynarodowe. Status quo i perspektywy

Posted on by Content Manager

Wydawnictwo Wolters Kluwer Polska Spółka z o.o. w Warszawie przy dofinansowaniu kancelarii Gardocki i Partnerzy Adwokaci i Radcowie Prawni s.p. w Warszawie, opublikowało książkę autorstwa dr Joanny Worona pt. „Cyberprzestrzeń a prawo międzynarodowe. Status quo i perspektywy”.

Joanna Worona na stałe współpracuje z kancelarią Gardocki i Partnerzy. Jest doktorem nauk prawnych, adwokatem, członkiem Okręgowej Rady Adwokackiej w Białymstoku. Specjalizuje się w prawie karnym oraz prawie międzynarodowym.

Publikacja dr Joanny Worona stanowi próbę całościowego zbadania tematu prawa w cyberprzestrzeni z perspektywy prawa międzynarodowego, prawa organizacji międzynarodowych oraz prawodawstwa wybranych państw, w tym Polski.

Książka omawia:

  • pojęcie i genezę cyberprzestrzeni,
  • jurysdykcję karną i cywilną w cyberprzestrzeni,
  • analizę norm prawnych dotyczących cyberprzestrzeni ustanowionych przez powszechne i regionalne organizacje międzynarodowe,
  • cyberprzestępczość, cyberterroryzm, pieniądz wirtualny i umowy zawierane w Internecie,
  • postulaty i koncepcje zmian zarządzania cyberprzestrzenią i jej regulacje.

Opracowanie zawiera obszerny przegląd poglądów doktryny, judykatury oraz analizę wielostronnych umów międzynarodowych.

Więcej o publikacji na stronie księgarni internetowej wydawnictwa Wolters Kluwer Polska Spółka z o.o. : www.profinfo.pl

Leasing – skuteczna windykacja może zwiększyć sprzedaż

Posted on by Content Manager

Na rynku leasingowym konkurencja jest coraz większa – firmy przyciągają klientów ciekawszą ofertą, ale przede wszystkim ceną. Niewątpliwie jednak dużą bolączką dla branży jest wysoki koszt ryzyka. Rośnie on wraz z rezerwami, jakie firmy leasingowe muszą zakładać na niespłacane umowy. I choć sektor leasingowy rokrocznie ma bardzo dobrą, dwucyfrową dynamikę wzrostu, to właśnie jego klienci pokrywają wyższy koszt ryzyka w spółce leasingowej. Tylko nowoczesna windykacja – a więc najbardziej skuteczna, może obniżyć koszt ryzyka – a tym samym wpłynąć na zwiększenie sprzedaży i atrakcyjniejszą ofertę dla klientów.

Koszt ryzyka wynika z kondycji umów zawartych z klientami – rośnie, jeśli raty nie są spłacane terminowo, jeśli pojawiają się zatory płatnicze, albo kiedy należność – wraz z ruchomością, czyli przedmiotem leasingu – pozostają nieodzyskane. Na takie sytuacje spółki leasingowe zakładają rezerwy – im one wyższe, tym wyższy będzie koszt ryzyka. Rezerwy to rzecz normalna i standardowa – na każdym etapie obsługiwanej umowy mają one swoją odpowiednią dynamikę wzrostu uzależnioną od wielu czynników – ale przede wszystkim od jakości portfela, czyli po prostu od tego, czy umowa leasingowa jest spłacana.

Zatem im koszt ryzyka jest wyższy, tym trudniej firmie leasingowej zaoferować niższe koszty obsługi umowy – jej oferta musi być droższa, bowiem musi uwzględniać wyższy koszt ryzyka. Dlatego dla spółki leasingowej istotne jest obniżanie wysokiego poziomu kosztu ryzyka i poziomu rezerw.

Sposobem na obniżenie rezerw i tym samym wysokiego poziomu kosztu ryzyka jest skuteczne odzyskiwanie należności od klientów w procesie windykacji. Tym z reguły zajmują się zewnętrzne podmioty – odpowiadają one za efekt i dynamikę ściągania należności, mając za zadanie odzyskanie zaległości finansowych i ruchomości – czyli przedmiot leasingu. Właściwy partner, który będzie realizował nowoczesny proces windykacyjny, powinien dać gwarancję zamknięcia całego procesu windykacyjnego – czyli skutecznie odzyskać wierzytelność. Firma leasingowa powinna od swojego partnera wymagać spełnienia standardów jakości, możliwości realizacji spraw we wszystkich najważniejszych ośrodkach gospodarczych w kraju, czy właściwego poziomu wyspecjalizowanych usług koniecznych do obsługi procesu windykacyjnego. Partner windykacyjny powinien świadczyć doradztwo prawne i gwarantować wsparcie konieczne na każdym etapie obsługi sprawy: upadłości, restrukturyzacji, procesu karnego czy cywilnego, egzekucji komorniczej, czy nawet postępowania administracyjnego. Ważne jest także zagwarantowanie przez partnera bezpieczeństwa danych przekazywanych partnerowi do obsługi sprawy, czy wreszcie potwierdzone doświadczenie.

Jeśli o sprzedaży decyduje jakość oferty, to dobrze obsługiwany proces windykacyjny może wpływać na jakość oferty i zwiększyć jej konkurencyjność. Warto więc dokonać przeglądu swojego procesu windykacyjnego i ocenić jego efektywność oraz dynamikę – ponieważ to tu są ogromne możliwości zmniejszenia kosztów i tym samym poprawienia konkurencyjności oferty, poprawienia wyników finansowych spółki, a w konsekwencji sprzedaży.

Dziś spółki leasingowe muszą zdać sobie sprawę z tego, że ich sukces polega na właściwym i dobrze przygotowanym procesie windykacji – a więc takim, który w efekcie będzie najbardziej skuteczny. A skuteczny – to taki, który będzie zmniejszać poziom rezerw i tym samym obniżać koszty ryzyka. Będzie wówczas doskonałym narzędziem dla sprzedaży – korzystna cenowo oferta leasingowa to lepsza konkurencyjność na rynku dla spółki leasingowej i wyższe wskaźniki sprzedaży.